Przejdź do głównej zawartości

#21 Recenzja "Moja Jane Eyre"

Moja Jane Eyre 


Autorzy -  Cynthia Hand, Brodi Ashton, Jodi Meadows
Seria- Landyjanistki
Wydawnictwo - Sine Qua Non
Ilość stron- 445
Moja ocena - 5/5


"Nienawiść nie zwalczy się przemocą, a ran nie uleczy się zemstą."

Fabuła

Południowa Anglia 1834 rok. Miejscem akcji jest szkoła w Lowood dla dziewcząt biednych, których nie stać jest na wykształcenie, czy dach nad głową. Pomimo tego iż los dał im możliwość kształcenia się... niestety ta szkoła jest dla nich istnym piekłem, rządzonym przez prawdziwego demona, którym jest dyrektor Brocklehurs. Jakby tego było mało za jego sprawą zmarło wiele dziewcząt z głodu, czy z zimna. Podaje się im codziennie przypaloną owsiankę, a w zimne noce nie mogą okryć się ciepłym kocem. W  tej szkole pewnego dnia dochodzi do prawdziwej zmiany.

Jane Eyre - zawsze słyszała od innych, że jest brzydka, bezwartościowa i dziwna. Wszystkim trzem punktom daleko było do prawdy, to jednakże tajemnicze zachowanie Jane budziło w innych lekkie dreszcze. Trzymała się od wszystkich z daleka, prócz Charlotte (i Heleny), której nigdy nic nie umknęło przez co zauważyła, że jej koleżanka często mówi sama do siebie. Pewnego dnia nadarza się wielka okazja i Jane odchodzi ze szkoły, aby znaleźć pracę jako guwernantka u pana Rochestera.

Charlotte Bronte - jej prawdziwą pasją jest pisanie. Często chodzi po szkole w swoich niesamowicie grubych szkłach z nosem w notesie notując ciągle na nowo pewne rzeczy. Jest niesamowicie przebiegła i mądra. Potrafi obmyślić stosowne rozwiązanie, z każdej opresji.  

Alexander Blackwood - jest członkiem Stowarzyszenia Relokacji Dusz Zbłąkanych, którym przewodzi książe Wellington. Praca dla tego stowarzyszenia jest dla Alexandra wszystkim. Widzenie duchów to jedno, ale wierna służba to druga sprawa. Często nurtuje go wiele pytań, ale z natury zbytnia skromność nie pozwala mu się otworzyć.

Pewnego dnia tych trzech bohaterów będzie polegać na sobie bardziej niż byliby w stanie to przyznać. Ich życie odmieni się i to bardzo.

- Może oknem? 
- Mam mu przyłożyć oknem?
- Nie, ucieknijmy oknem. 


Jestem świeżo po lekturze tej książki i jestem wręcz pod ogromnym wrażeniem i  zachwytem. Gdy stało się bardzo głośno o "Moja Lady Jane" wtedy pojawiła się masa różnych opinii, niestety spotkałam się z wiekowością tych złych. Teraz zdecydowanie nie rozumiem skąd mogły się wziąć. Styl jakim posłużyły się autorki, był zachwycający. Zostałam wciągnięta w piękną rzeczywistość roku 1834 w pełnej krasie. Całkowicie zapomniałam o realnym świecie, a ciągle gdzieś z tyłu głowy wciąż myślałam o historii bohaterów, ich życiu i przyszłości. Przeczytanie nawet kilku stron sprawiło, że nie dość, że było mi  mało, to nie mogłam zamknąć, ani odłożyć książki ( zresztą nawet szczególnie się nie starałam) . Często same autorki zasięgały języka i same zawracały się do czytelnika, wyjaśniając różne kwestie, lub wplatając coś ciekawego do fabuły. 

Narracja prowadzona była z perspektywy trzech bohaterów : Jane. Alexandra i Charlotte. Każdy z nich opowiadał własną ciekawą historię, byli realni i bardzo nietuzinkowi. Pomimo tego iż każdy z nich miał po naście lat, to zachowywali się bardzo dorośle. Życie w Lowood  pozostawiło trwały ślad w umyśle Jane i Charlotte, ale były dzielne i odważne nie pozwoliły, aby ktoś nimi rządził. Jane Eyre oraz Alexander widzieli duchy, a to dlatego, że za życia umarli na mniej więcej jedną minutę. J.E. ukrywała taką zdolność, gdyż nigdy ona niczego dobrego jej nie przysporzyła, ale duchy zawsze do niej lgnęły, dzięki czemu nie czuła się samotna. 

Akcja płynęła jak szalona, kompletnie nie wynudziłam się na żadnej stronie,a wątki paranormalne dodały tej książce tylko wielkiego uroku. Więc gdy ktoś nie wierzy,w  to, że duchy krążą po ziemi, towarzysząc bliskim lub nękając ludzi... i tak z czystej wrodzonej ciekawosci powinni sięgnąć po tę przezabawną i przepiękną książkę. 

Z początku myślałam, że " Moja Jane Eyre" będzie w głównej mierze skupiła na sobie watek miłosny, ale na szczęście nie było nic w stylu Greya ani w ogóle nic z tych rzeczy. Oczywiście jak na tamte czasy kobieta taka jak Jane, czyli dobra, pokrzywdzona przez życie, poszukująca lepszych warunków do życia pragnęła mieć prawdziwą rodzinę,a w rezultacie czego, dobrego męża. Nigdy nie była w bliskim kontakcie z mężczyzną, a o nich słyszała i czytała jedynie w książkach, dlatego bardzo szybko zakochała się w swoim chlebodawcy Panu Rochester. Mężczyzna tak tajemniczy, ale i przystojny wydawał się jej idealnym partnerem, zwłaszcza, że odwzajemniał uczucia bohaterki. 


   "I nie ma znaczenia czy będziesz tu czy tam. Wciąż będę Cię kochać, niezależnie czy zostaniesz w tym świecie, czy wyprawisz się na ten drugi"


Przez dość długi czas zastanawiałam się czemu ta książka jest taka niezwykła? Prawdopodobnie chodzi o to, że opowiada ona historię prawdziwą, realną. Spotykamy się tutaj z nie-idealnymi bohaterkami, światem, który był naprawdę niesprawiedliwy. Pełen brzydoty i ułudy, gdzie rządził ten kto miał pieniądze. Bohaterki, przekonane były, że nie zaznają szczęścia, gdyż ono należy się tylko bogatym, a perspektywa przyszłości jest u nich nikła. Ale to właśnie Jane i Charlotta postanowiły pokazać ludziom, że mogą być kim tylko zechcą, spełniając własne niepowtarzalne marzenia. 

Książka tak dobra, bez przesadnego słodzenia, jak własnie tak, była wręcz wspaniała w moim odczuciu pokazała tak wiele piękna, ale i zła, że samo przesłanie aż kuło w oczy. Jeśli jakimś sposobem zastanawiacie się czy kupić tę książkę to radzę się nie zastanawiać

Za egzemplarz dziękuję 

Pozdrawiam Wiktoria
Lost.in.many.histories 

Komentarze

  1. Świetna książka, polecam wcześniejszy tytuł tego trio pisarskiego :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Po Mojej Jane Eyre zdecydowanie będę musiała sięgnąć po wcześniejszą część.

      Usuń
  2. Uwielbiam książki o takim prawdziwym życiu. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

#6 Recenzja - Zdrajcy Tronu Alwyn Hamilton

Alwyn Hamilton Zdrajca Tronu – Recenzja  Wszyscy popatrzyli na mnie. Gdybym wiedziała, że skupię na sobie całą uwagę wszystkich, uczesałabym się . Jak to najczęściej bywa, po przeczytaniu jakiejkolwiek książki nie mogę kompletnie zebrać myśli, czuję się jakbym była nadal  w tamtym świecie i w tamtej historii. Tak samo było i w tym przypadku, kiedy czytając Zdrajce Tronu wiedziałam, że owa książka nie pozostanie w mojej opinii bierną. Byłam nastawiona na ogromne pokłady akcji, wiedziałam, że każda strona będzie tak dzika jak pustynia i tak śmiertelna jak ostrze miecza. Po przeczytaniu  Buntowniczki z Pustyni  wiedziałam, że Alwyn Hamilton lubi bawić się emocjami czytelnika. Do końca nie byłam pewna jak potoczą się losy Amani jak i rebeliantów, ale to co otrzymałam w  Zdrajcy tronu  podbiło całkowicie moje serce, później je podziurawiło a następnie je zmiażdżyło na tysiące kawałeczków. Inaczej nie mogłabym podsumować całej książki. Akcja drugiego tomu odbywa się d

#23 Recenzja Obserwuję Cię - Teresa Driscoll

Obserwuję Cię Ilość stron - 360  Autor - Teresa Driscoll Wydawnictwo - Sine Qua Non Moja ocena - 5/5   Nie możesz brać na barki ciężaru całego świata.   Fabuła Gdy do pociągu wkracza dwóch mężczyzn, którzy następnie przysiadają się do nastolatek, zaczynając z nimi rozmowę na niezobowiązujące tematy, wtedy Ella Longfield nie widzi w ich obecności nic niepokojącego. Z biegiem czasu zaczyna ona podsłuchiwać wymianę zdań, z czasem dociera do niej, że dwóch mężczyzn, właśnie wyszło z więzienia.  W głębi duszy czuje, że powinna zainterweniować, ocalić te dziewczyny przed tragedią. Niestety jedna rzecz całkowicie odciągnęła jej uwagę od faktu, że znalazły się one w niebezpieczeństwie. Przeklinając swoją matczynność, idzie dalej.  Następnego dnia, Ella słyszy w wiadomościach, że jedna z dziewczyn, Anna Ballard, zaginęła. Ella dręczona ogromnymi wyrzutami sumienia, nie potrafi pogodzić się z tą okropną wiadomością. Udając się jak najszybciej na policję, składa

#22 Recenzja Dziewczyna z dzielnicy cudów - Aneta Jadowska

Dziewczyna z dzielnicy cudów Ilość stron: 314  Autor: Aneta Jadowska  Wydawnictwo: Sine Qua Non Moja ocena: 4/5 Słabe istoty pozorują się na silniejsze. Tylko te silne mogą sobie pozwolić na udawanie słabości. Fabuła Akcja powieści rozgrywa się w dwóch miastach Wars i Sawa . Pewna tragedia sprawiła, że jedno z miast upadło, a drugie choć piękne utknęło w latach 30. Jakby tego było mało życie mieszkańców narażone jest na czkawkę  która sprawia, że po styczności z nią człowiek mutuje. Po zmutowaniu oni nie są już sobą, dlatego Zakon Cienia  zajmuje się ich eksterminowaniem. Nikita jest członkinią tego Zakonu, ale osobiście wprowadza tam swoje własne reguły. Na swojej drodze napotyka Robina, mężczyznę okrytego masą tajemnic.  Teraz przyjdzie im zmierzyć się z fałszem, a tylko ramie w ramie będą w stanie pokonać przeciwnika.  Jeśli przyjdzie Ci wykopać drzwi do piekła, lepiej byś wiedziała, jak tego dokonać. Zanim do końca zacznę Was zarażać sw